Deel 5: Waar de woestijn de oceaan ontmoet

Dit is Namibië in het kort. Ook al zit ik momenteel al in Zweden en is dit alweer een poosje geleden, ik zal jullie de laatste maanden niet onthouden!
We zijn 31 mei vertrokken uit Bloemfontein. Dit was gelukkig geen emotioneel afscheid, want ik zou bijna iedereen nog een keer zien voor iedereen teruggaat naar Europa. De reis begon prima, we waren mooi op tijd op het busstation en voor de verandering, vertrok deze bus ook nog een keer op tijd. Net voor Johannesburg stonden we echter wel flink in de file, waardoor we een uur vertraging opliepen. Eenmaal bij de Gautrain aangekomen, bleek dat de trein niet reed tussen de eerste 2 stations, waardoor we een bus moesten nemen naar dit treinstation en vanaf daar verder met de trein. De rij voor deze bussen was echter heeeeeeeel lang, maar gelukkig ging het vlotter dan we dachten en kwamen we gelukkig nog op tijd op het vliegveld aan. De vlucht duurde niet zo lang, namelijk maar 2 uurtjes. En dus kwamen we 2 uur later in Windhoek aan  Toen meteen door naar onze auto en gelukkig pasten we er, samen met al onze bagage, nog nét in. Toen doorgereden naar onze accommodatie, die echt super was! We mochten daar ook een deel van onze spullen achterlaten, die we dan op de terugweg weer op zouden pikken. Reizen met 2 grote koffers en 2 mega backpacks was een beetje een probleem geweest. Maar het paste allemaal precies in 2 koffers en ook in onze kofferbak paste dit precies. De volgende dag moesten we alweer ver rijden, we wilden die avond namelijk al in de Sossusvlei aankomen. Dat hadden we mooi voor zonsondergang gehaald, dus konden we deze nog op de Elim Dune bekijken. De hike was echter iets verder en zwaarder dan gehoopt, maar we waren nét op tijd om de zon achter de duinen te zien verdwijnen ;) Gelukkig had dit er wel voor gezorgd dat we allemaal moe waren en dus in ieder geval een beetje konden slapen die avond. We moesten namelijk met zijn 4en in de auto (Chevrolet Sonic) slapen. Veel slapen konden we toch niet, want we wilden de zonsopkomst vanaf Dune 45 bekijken, dus om 5 uur (’s ochtends dan hè ;) ) reden we alweer. Iets minder fris en fruitig dan de andere dagen, maar het was het dubbel en dwars waard. Daarna ook nog ‘big daddy’ (hoge duin) beklommen. Om hier te komen, moesten we echter een klein stukje met een klein busje. Ze noemden dit zelf de ‘Afrikaanse massage’, maar zoals je je misschien voor kunt stellen, in een klein busje over een zandweggetje, is niet heel ontspannend… Toen we op de top van Big Daddy waren, moesten we uiteindelijk weer naar beneden lopen. Op het midden van de dag is dit echter niet een heel slim idee, want het zand zat bijna op het kookpunt. Het lopen naar beneden leek daardoor bijna op een Olympische wedstrijd hardlopen en alsnog hadden we brandplekken op onze enkels… Het uitzicht daar beneden was het echter wel waard; Deadvlei, een (witte) zoutvlakte met dode bomen! Toen we door wilden rijden naar onze volgende bestemming, kwamen we er echter achter dat we een lekke band hadden. Na veel bellen met de automaatschappij, maar besloten om het wiel te plakken, want ze hadden de goede maat niet om deze te verwisselen. Toen we uiteindelijk bij onze volgende accommodatie aankwamen, hadden we geen bereik en er was ook niemand meer bij de receptie. Uiteindelijk zagen we een huisje voor 4 personen met het licht aan en zijn we er maar vanuit gegaan dat dat ons huisje was! Aangezien we alles al betaald hadden en er de volgende ochtend nog steeds niemand was, weten we tot op de dag van vandaag nog niet of dat eigenlijk wel ons huisje was, maar hoogstwaarschijnlijk wel! De volgende dag stond er weer een hele rit op de planning, de reis ging naar Lüderitz. Onze band was nog steeds niet goed, dus die hebben we daar om kunnen wisselen. De volgende dag gingen we naar een ‘ghost town’, Kolmannskoppe. Hier waren vroeger diamanten gevonden, waardoor er natuurlijk heel veel mensen naar deze regio afreisden. Toen dit allemaal te veel werd, hebben ze het hele dorp afgeslopen en werd iedereen verplicht om te verhuizen. Hierdoor zijn de huizen weer ‘teruggegeven aan de woestijn’, want de huizen liggen nu weer vol met zand. Het volgende op de planning was de Fish River Canyon. Dit was echt wel de moeite waard! Helaas was de accommodatie waar we zo naar uitkeken, een faal. Het is 15 jaar geleden vast heel mooi geweest, maar sinds de opening is hier niks meer veranderd… Gelukkig was het eten wel heel goed ;) En we hadden een buitendouche, waar wel gewoon water uit kwam. De volgende dag hadden we echter iets minder geluk. Nadat we erachter kwamen dat 1 van de andere banden ook langzaam leegliep, kregen we ook nog eens een snelheidsboete en deze zijn niet zoals in meeste Afrikaanse landen. We reden namelijk 15 km te snel en dat koste ons bijna 100 euro… Ook werd het weer er niet beter op, en moesten we door harde regen en onweer rijden. Maar de volgende dag stond er weer iets heeeeeel vets op het programma: SKYDIVEN!!! Ook al was het een beetje heel erg mistig, we hadden net het goede moment, zodat we alle drie nog wel konden springen. En het was echt heeeeeel vet! Ik zal het filmpje asap op facebook uploaden. De volgende dag, was ook wel een speciale dag, want ik was jarig. Alweer 22 jaartjes oud… En om dit te vieren, zijn we gaan sandboarden, wat wel heel gaaf was. Ook mochten we op ons board gaan liggen en naar beneden glijden  En ’s avonds zijn we lekker uit eten geweest. De volgende dag zijn we doorgereden naar de Spitzkoppe. Onderweg hebben we maar weer ons verhuurbedrijf gebeld, zodat ook dat wiel vervangen zou worden. Hierdoor kwamen we weer laat aan bij ons appartement, maar we mochten gelukkig de volgende dag iets langer blijven om nog even aan het zwembad te chillen. Het water was echter heeeeeeel koud, maar alles voor de foto ;) Daarna zijn we doorgereden naar het Etosha National Park, waar we zijn begonnen met een korte safari. In de namiddag/avond komen de dieren vaak naar de drinkplaats, waar ze een soort van tribune bij gemaakt hebben. De eerste dieren die daar kwamen, waren olifanten, heel veel olifanten. Nadat de olifanten weggingen, kwamen de neushoorns drinken. Toen er te veel neushoorns waren, begonnen ze een gevecht. Uiteindelijk raakte elke neushoorn hierbij betrokken. En nét toen ik op bed zou, kwamen er nog 2 leeuwen aan lopen. Wat wel echt een hele welkome verrassing was! Op het moment dat de leeuwen bij de drinkplaats waren, stonden de overgebleven dieren (een neushoorn en een olifant) als bevroren aan de andere kant van het water. Ook hadden we nog een vallende ster gezien, mijn allereerste everrrrr! ;) De volgende dag stonden we als 1 van de eerste auto’s voor de poort te wachten, om maar weer diertjes te gaan spotten! Die avond werden we echt super verwend, want dat hotel was echt heeeeeel luxe!! UNBELIEVABLE!! Ook het ontbijt was echt super-de-luxe. Die dag reden we terug naar Windhoek om de volgende dag weer terug te vliegen naar Zuid- Afrika. Dit is alweer het einde van een super trip door Namibië!

Dit is het eerste deel van de laatste 2 maanden. Aangezien dit al een lang verhaal is, zal ik het opdelen in meerdere delen ;)
Tot snel!